Op zoek naar 'nieuw' water

Eindelijk, voorjaar! De mooiste tijd van het jaar! Het buitenleven komt langzaam weer op gang en daarmee ook onze visserij. Deze winter heb ik nog wel even doorgevist maar helaas op een enkele vis na weinig succes gehad. Dit maakt het alleen nog maar lekkerder als de zon langzaamaan de laatste kou laat verdwijnen. Met temperaturen van 20+ graden in het verschiet, kan de karpervisser (en oppervlaktevisser) zijn/haar hart ophalen!

Helaas zal je het altijd zien, de eerste écht zonnige week van het jaar… en dan is het tentamen- en projectweek… Ondanks dat, is er altijd nog wel een gaatje in de planning te vinden om even van het weer te genieten. Hoe kun je dat nou beter doen dan in het zonnetje op zoek te gaan naar onze gevinde vrienden? Zo gezegd, zo gedaan. Na tentamen nr.2 en tussen het leren door op woensdagmiddag spreek ik af met vismaat Jordy om een keertje op pad te gaan, op zoek naar ‘nieuw water’. Een goede polaroid bril is hierbij echt wel een geweldig hulpmiddel! We besluiten te starten bij een brede sloot die er ‘carpy’ uit ziet, aan de rand van een bedrijventerrein in de buurt van mijn eigen woonwijk. We zien wel waar we uitkomen over twee uurtjes.

Na ongeveer drie kwartier slotenstelsels en kleine plasjes aflopen besluiten we de weg over te steken naar het bedrijventerrein zelf. We hebben via via wel eens gehoord dat er in die slotenstelsels mooie vissen zwemmen, dus een kijkje nemen kan nooit kwaad. We zijn er wel eens eerder geweest in de zomer, maar dan is er door de grote hoeveelheid waterplanten en riet amper het water in te kijken, laat staan vissen. Nu in het voorjaar is het water mooi helder en zitten er nog weinig planten in wat het doorzicht perfect maakt. We steken de weg over en nog vóórdat we aan de overkant van de weg zijn zien we al twee vissen aan de oppervlakte liggen aan de overkant! Terwijl we het water verder af lopen zien we steeds meer vissen aan de oppervlakte liggen, allemaal onder een afgestorven plantenstrook aan de overkant. Uiteraard hebben we een zak drijvende hondenbrokken in de auto gelegd voor een situatie als deze! We rennen terug naar de auto en gooien dan snel, maar zachtjes, wat brokken in het water. Er is één vis die binnen vijf minuten de eerste brokken al naar binnen gezogen heeft. Wij zijn natuurlijk niet meer te houden en scheuren naar huis om twee hengeltjes, een tas, de onthaakmat en een schepnet te halen!

Ongeveer 20 minuten later staan we beiden aan de waterkant met een beaasde hengel. De hondenbrok is vastgemaakt aan de haak d.m.v. een Baitband. Alle hondenbrokjes zijn ondertussen al van het water af gegeten. We strooien hier en daar wat nieuwe brokken en gooien ons haakaasje erbij. Opnieuw is het één vis die onmiddellijk begint met azen. Het lijkt een kleine spiegel te zijn. Het is ook deze vis die recht op het haakaas afzwemt… Zonder enige twijfel zuigt de vis het haakaasje naar binnen! Ik sla aan, en hij hangt! Na een korte, heftige dril kan ik de vis veilig landen. Het blijkt een vrij oude spiegel te zijn, een echte karaktervis! En ook nog eens een puntgave vis! Fantastisch! Hierna besluiten we de plek licht aan te voeren met 15mm scopex boilies en dan vrijdagmiddag, na mijn laatste tentamen, terug te komen om hier een nachtje te vissen! We kunnen echt niet wachten! Nog even aan de slag en dan is er een mooie beloning.

Wanneer we terugkomen op vrijdagmiddag vliegen we de auto uit om te checken of we de vissen weer in de bovenste waterlaag zien liggen. Helaas zien we dit keer niets! Ondanks het lekkere zonnige weer en een goede temperatuur. De lucht is echt strakblauw, dus we besluiten om eerst rustig de spullen uit de auto te pakken en de hengeltjes in orde te maken. Mijn ene hengel beaas ik met een 15mm Scopex en de andere met een 20mm Wafter. Ik ben een grote fan van Wafters in dit soort omstandigheden. De bodem is modderig en er liggen een hoop afgestorven plantenresten. Een Wafter zinkt heel erg langzaam op het gewicht van de haak. Dit zorgt ervoor dat je haakaasje altijd netjes bovenop de rotzooi blijft liggen als je lood een stukje wegzakt. Hiernaast vis ik de Wafter op een onderlijn die bevestigd is op een helikopter leader tussen twee kralen. De presentatie ligt dus altijd goed én het is super visveilig! Omdat we niet ver uit de hengeltoppen vissen (hooguit een paar meter) zorgt de leadcore helikopter leader er ook voor dat de laatste 70cm van de montage netjes over de bodem ligt en de contouren van de bodem mooi volgt.

Dit blijkt een goede keuze te zijn, want binnen 10 minuten loopt de hengel met de Wafter af! De vis springt zelfs boven het water uit, een spectaculair gezicht! Hierna kan de vis rustig uitgedrild worden. Het blijkt een mooie schub van 21 pond te zijn, wat een heerlijke start van de sessie en het weekend! En natuurlijk een top afsluiter van de tentamenweek. Na zo’n begin kan de dag natuurlijk niet meer stuk, maar we vragen ons wel af wat de komende nacht nog gaat brengen…. Dan begint het plotseling ineens keihard te regenen! Hier hadden we niet op gerekend! Het gaat helemaal los en we proberen tijdens de regen de tent nog snel op te zetten om de spullen nog een beetje te redden. Alles is echt volledig doorweekt een halfuurtje later, maar toch zijn we beiden al tevreden.

's Avonds sluit vismaat Nick zich nog bij ons aan. We besluiten de hengels te delen en om met 4 hengels te vissen en niet met 6. Dit omdat we vinden dat de lijndruk dan te hoog is in zo’n klein water. Ook hoeven we dan niet nog een keer het water te verstoren door banksticks erin te timmeren langs de kant en de hengels in te werpen. Nog voordat we gaan slapen vang ik nog een tweede vis. Opnieuw op de hengel met de Wafter en opnieuw een schub. Wel een iets kleinere, maar dat maakt het plezier er niet minder om! Met drie mooie vissen in twee dagen tijd loop ik sowieso de hele week nog met een big smile!

’s Nachts worden we nog twee keer gewekt door een schreeuwende beetmelder in de tent. Jordy en Nick mogen beiden nog een mooie Spiegelkarper in het net verwelkomen. De laatste vis was rond een uurtje of 4 ’s nachts. Daarna bleef het stil. Het water was ’s ochtends een stuk helderder en de wind een stuk kouder. Dat verklaarde waarschijnlijk waarom er geen aanbeten meer geweest zijn de hele ochtend. Het maakt allemaal ook niet uit. Met vier vissen in één sessie, en dan ook nog eens vrij eerlijk verdeeld, is het gewoon een top sessie geweest. Het is tijd om de spullen op te ruimen en richting huis te gaan. Op de terugweg praten we nog heel even na, het is ook écht maar heel even, want in 5 minuten zijn we thuis. Zo dichtbij is ons ‘nieuwe water’.